بررسی ارتباط بین سطح مارکرهای لیپید پراکسیداسیون در پلاسمای سمینال و تحرک اسپرم

مقدمه: اختلال در تحرک اسپرم یکی از عوامل دخیل در ناباروری مردان است. تمامی فاکتورهایی که باعث آستنواسپرمی می شوند به طور کامل شناخته نشده اند. یکی از فاکتورهایی که می تواند باعث آستنواسپرمی گردد، استرس اکسیداتیو ناشی از گونه های فعال اکسیژن (ros) است. هدف از این مطالعه مقایسه پراکسیداسیون لیپیدی، از طریق اندازه گیری یک مارکر جدید (ایزوپروستان f2α) و مالون دی آلدئید در پلاسمای سمینال مردان نرمواسپرمیک و آستنواسپرمیک و ارتباط آن با قدرت تحرک اسپرم است. مواد و روشها: مطالعه حاضر از نوع مورد- شاهدی، شامل 15 نمونه نرمواسپرمیک به عنوان گروه شاهد و 15 نمونه آستنواسپرمیک به عنوان گروه مورد بود. سطح ایزوپروستان f2α پلاسمای سمینال به روشeia با استفاده از کیت تجاری موجود اندازه گیری شد. میزان مالون دی آلدئید با روش تیوباربیتوریک اسید (tba) اندازه گیری گردید. جهت مقایسه داده ها، بین دو گروه از آزمون آماری mann-whitney مستقل استفاده شد. بررسی همبستگی بین پارامترهای کیفیت اسپرم و غلظت ایزوپروستان f2α و نیز مالون دی آلدئید با استفاده از آنالیز همبستگی spearman انجام شد. کلیه آزمون های آماری به صورت دو دنباله ای با α برابر 05/0 در نظر گرفته شد. نتایج: میانگین سطوح ایزوپروستان f2α دارای اختلاف معنی داری بین دو گروه نبود (05/0p>). اما متوسط سطح مالون دی آلدئید اختلاف معنی داری را بین این دو گروه نشان داد(05/0p<). سطح ایزوپروستان f2α و مالون دی آلدئید هر دو دارای همبستگی معکوس معنی داری با قدرت تحرک اسپرم بود(05/0p<). نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که پراکسیداسیون لیپیدی غشای اسپرم، ممکن است به عنوان یک عامل مهم در کاهش قدرت تحرک اسپرم مطرح نباشد اما برای حصول به یک نتیجه قطعی نیاز به انجام بررسی های بیشتر می باشد.